Ո՞ւր Ես, Սէր Իմ
Ո՞ւր ես, սէր իմ, ո՞ւր ես կորել
Քեզ ‘նտռում եմ, չեմ գտնում,
Լուսինն իր դէմքն է բոլորել
Նայում է ինձ ու ժպտում…
Պայծառ աստղեր,դուք ի՞նչ կ՚ասէք
Չէ՞ք տեսել եարիս կորած,
Չինար հասակ ունի նա սէգ
Ինձ ասէք ա՜խ ո՞ւր գնաց։
Սիրտս կանչում է, կանչում է, սէր իմ
Քո աչերն եմ ես ‘նտռում.
Ա՜խ, ես քեզ չեմ գտնում, սէր իմ,
Ամպե՛ր, ինչո՞ւ լաց չէք լինում,
Չէք թա’ում արցունք ինձ պէս,
Սիրոյ ցաւին չեմ դիմանում,
Տանջուում եմ, տանջուում եմ ես,
Գոնէ դուք ձէն տուէք հաւքեր,
Չէ՞ք տեսել եարիս կորած,
Նա էլ ձեզ պէս երգել գիտեր,
Ո՞ւր գնաց թեւեր առած։
Սիրտս կանչում է, կանչում է, սէր իմ
Քո աչերն եմ ես ‘նտռում.
Ա՜խ, ես քեզ չեմ գտնում, սէր իմ։
Խօսք՝ Վ.Վարդանեանի
Երաժ.Ա.Երեւանեանի
Leave a Reply