Ներիր Անի
Նորից ինչպէս ուխտաւոր
Ծունկ եմ իջել քո շէմին
Ու նայում եմ լուռ ցաւով
Աւերակուած քո դէմքին,
Խեղուած դէմքով էլ դարձեալ
Վեհաշուք ես դու մնում
Ու քեզմով ես հիացած
“առքիդ օրերն եմ յիշում։
Ներիր որ ուշ եմ այսքան, մօտդ գալիս իմ Անի,
Թէկուզ ամէն օր էլ գամ՝ իմ կարօտս չեմ առնի,
Թէ քեզ մտքիցս էլ հանեմ, բայց իմ սրտից չեմ հանի
Կեանքս քեզ մատաղ կ՚անեմ՝ միայն շնչես իմ Անի։
Հիմա քամին է ‘արւում, քո վիրաւոր ա’երին,
Ու անձրեւն է գուրգուրում՝ սրբում ‘ոշին դարերի,
Ախուրեանն էլ մոլորուած՝ քո սուրբ ‘էշերն է լիզում,
“ր’ուրի մէջ նա կորած՝ ‘առքիդ օրերն է յիշում։
Խօսք՝ Ալ. Հեքիմեան
Երաժշտ՝ Գ. Բանդուրեանի
Leave a Reply